اثر تجویز توأم اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین بر عوامل التهاب سیستمی و عروقی در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی

مقدمه:  التهاب سیستمی و التهاب عروقی دو عامل خطرزا در ایجاد نفروپاتی دیابتی هستند. در بیماران دیابتی، غلظت عوامل التهاب سیستمی و التهاب عروقی سرم با آلبومینوری رابطه ی مثبت دارند. بنابراین، مطالعه ی حاضر به منظور بررسی اثرات تجویز توأم اسید لیپوئیک و پیریدوکسین روی غلظت سرمی این فاکتورها در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور بود که در آن 38 بیمار مبتلا به نفروپاتی دیابتی (23 زن و 15 مرد) به طور تصادفی به گروه دریافت کننده ی مکمل و دارونما تقسیم شدند. بیماران گروه دریافت کننده ی مکمل، روزانه 800 میلی گرم اسیدلیپوئیک و 80 میلی گرم پیریدوکسین به مدت 12 هفته دریافت کردند درحالی که بیماران گروه دارونما روزانه دارونماهای مشابهی را دریافت می کردند. در شروع مطالعه و پایان هفته ی دوازدهم از هر بیمار یک نمونه ی ادرار و 10 میلی لیتر خون بعد از 12 تا 14 ساعت ناشتایی گرفته شد. غلظت پروتئین واکنش دهنده با پلی ساکارید c (hs-crp)، مولکول چسبندگی بین سلولی نوع 1 محلول (sicam-1)، مولکول چسبندگی سلول های عروقی نوع 1 محلول (svcam-1)، se-selectin، اینترلوکین -6، گلوکز سرم، درصد هموگلوبین a1c خون و غلظت آلبومین ادرار اندازه گیری شدند. یافته ها: در مطالعه ی حاضر تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین تغییرات غلظت hs-crp، sicam-1، svcam-1، se-selectin ، اینترلوکین -6، گلوکز سرم و درصد هموگلوبین a1c خون مشاهده نگردید. میانگین غلظت آلبومین ادرار در گروه دریافت کننده ی مکمل در پایان هفته ی دوازدهم به طور معنی داری در مقایسه با شروع مطالعه کاهش یافت (05/0>p) و این کاهش در مقایسه با گروه دریافت کننده ی دارونما معنی دار بود (05/0>p). نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که تجویز توأم اسید لیپوئیک و پیریدوکسین تأثیری بر غلظت عوامل التهاب سیستمی و التهاب عروقی ندارد، امّا سبب کاهش معنی دار آلبومینوری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی می شود. بنابراین تجویز توأم اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین ممکن است نقش مؤثری در کند کردن پیشرفت نفروپاتی دیابتی با سازوکار متفاوت از تأثیر آنها بر روند التهاب داشته باشد.